به تأسی از بورخس

گونه‌هایت را گلبرگ‌های اطلسی دیدم

شعرم

اینگونه شکل می‌گیرد

1

رودی را می‌شنوم

که در رگ‌هایم روان است

در رستخیزِ بادها

لایه به لایه     جامه نو می‌کنم

گریه در روزهای شکسته

بوی صدای تو می‌آمد

و روزهای شکسته‌اند

که از انحنا افتاده اند

- ببار!

مرگ زیر پای پرندگان معلق

باد به ارواح پارچه‌ها لگد می‌زند

جیغ می‌کشد

مترسکی که سال‌هاست باکره مانده

با دهانی گشوده

1

از صدای ویولونی

که قلب را ریش ریش می‌کند

تا قدم‌هایی که برخاسته از

حضور شب نیست

1

چه دلهره‌آور است فرزند ابراهیم بودن

هر لحظه

ممکن است

برایت

امیر زهرا

وقتی به مرگ فکر می‌کنم دیگر نمی‌ترسم

وقتی به مرگ فکر می‌کنم

یعنی که بیشتر به تو فکر کرده‌ام

امیرزهرا     امیرزهرا     امیرزهرا

اول

اتفاق از چشم‌های تو می‌افتاد

پای تلفن‌های شبانه

به تو

فکر می‌کردم